Sephia III

Gemiler dolusu , yorgan yorgan istiyorum seni ,
Bir yandan kaçmak gitmek bırakıp yüzüstü tüm dostlarımı, annemi, seni!
Daha adam olamadan gitmek geliyor içimden, arkamdan konuşacak şeyler birikmeden çocukken kaçmak istiyorum,
dizlerimde ki yaralar iyileşmeden,
babamı ilk defa öptüm geçenlerde...utanarak.
Kendi babamı öpmekten utandım geçenlerde...unutamam!

Çocukluğum ile ağladık sessizce,
kendi gözlerimizin farklı renklerini özledik.
Masalları yaşamayı,düşman olmayan maceraları özledik.

Çocukların canı çekmesin diye sokaklarda aç gezerdik,
Tüm kötülüklerinizden uzak yaşadık
Babamı ilk defa sevdim geçenlerde...utanarak
Kendi babamı sevmeye korktum ben...unutamam!

Eskiden, çok eskiden istanbulun turuncu olduğu zamanlarda, sokaklarda kırmızı bisikletli günlerimiz vardı,
şimdi her yer yakın güzelim,dünya küçük.
Benim küçük, çok küçük olduğum zamanlarda, kiremitlerimiz üstünde yusufçuklar yaşardı.

Annemi özlüyorumi,yanımda 12 merdiven uzağımda uyuyan annemi özlüyorum, çamaşır yıkayan,yemek yapan annemi.
yazları hiç memlekete gidemedik biz, varımız yoğumuz istanbul, yada dedemin deyişiyle ISTANBUL.
Annemin oğlum diyişini özledim ben, 12 bilemedin 13 merdiven aşşağıda yatan annemin, bu kadar yakın olup kendimi geri itişim neden bilmiyorum, sevilmekten korkan yabancı bebekler gibi.

Başını hiç okşamadığım bir kızkardeşim var, hala bebecik, hala şapşal suratlı o küçük kız gözümde,
kayboldu sanıp saatlerce ağladığım kız kardeşim
odasında.
15 bilemedin 16 basamak aşşağıda.
Bir kere kafasını okşayıp ben seni çok seviyorum güzelim diyemedim.

Gitmekten korkuyorum aslında, geri dönemem biliyorum...
İçimde o saçma gurur,aman oğlum o kardeş vurma acır !
Düşman edindiğime bile kıyıpta çok sert vuramadım ben.


Şimdi büyüdük ya biz, beklentiler büyüdü, hayaller küçüldü, umutlar büyüdü.
Şimdi uyusak ya biz ,beklentiler uyusa , hayallerle birlikte umutlarımızda uyusa.
Şimdi hayatımızın öğlen vakti olsa ya.
Daha okula başlamamış ufaklık olsak mesela, sokakta oynayacak kimse olmasa uçuşan yapraklar birde komşunun köpeği dışında.

EN YAKIN ARKADAŞIMIZ MEMLEKETE GİDİP GERİ GELMİŞ OLSA SARILSAK.
O zaman böyle afilli laflarımız yok, en saf , en ham halimizle, seni çok özledim ben arkadaşım desek ya.

Yok dimi, o güzel Yeşilçam günleri geride kaldı değilmi,
bu yaşadığımız kirli günlere mazi bile diyemeyeceğiz biliyorum.
Ama beni en çok üzen.

Ben bu dünyaya Çocuk geldim, büyüdüm, yaşlanıyorum ve gidiyorum.