Kim olacağıma karar veremiyorum hayatta, ama ne yaparsam yapayım istediğim adam olamıyorum, fakat bu benim suçum değil, insanlığın suçu...
Bu bana yapılan aslında insanlık suçu, bir çocuğun elinden masumiyetini alırsan geriye yaşanacak simsiyah bir hayat kalır.
HAYDİ GÜN SAY!
Kime anlatacaksın ?
Kim anlayacak ?
Kim bilecek ?
Sen bile kirpiklerini kenetlemişken o gün, kim senin gözünden bakıp ne görecek ?
Bazı anılar adamın yutkunmasına bile mani olur da boğar !!
İşte ben geriye baktığımda böyle birşeyler var.
Sonra gelde anlat derdini, dert olmaktan çıkıp SEN OLMUŞ derdini gelde anlat.
Biri çıksın karşına, sen tut en saklı en korunaklı en yıkılmaz hissini paylaş, ''Sevmeyi'' paylaş onunla, annenin müsadesi olmadan anneciğin den al sevginin yarısını ver ona, çünkü bir tek anneni sevmişsin şu hayatta.
Kardeşim dediğin adama bile azıcık belli et o güne kadar , bir kez bile deme seni seviyorum diye...
Sonra gel dağıt sanki çokmuş gibi elin kızına.
O senden aldığı sevgiyi paylaştırsın acımadan senden habersiz , yersiz, şerefsiz bir şekilde, en yakın bildiğin dostlarına.
Hak değil mi bu ? Adalet bu oluyor değil mi ?
Sonra yarım yamalak bir sevgi kalsın içinde onunla yaşa.
Sanki yetecekmiş gibi biriktirmeye çalış onu.
Annen den bile sakla, mesela öz kardeşinden, babandan.
Kendini bile sevme, ki ''bu sefer tamam'' dediğin biri çıkarsa gözünü kırpmadan ellerinle teslim edesin o sevgiyi diye.
Ve çıksın öyle ''İŞTE O'' dediğin biri, sana kalan yarım yamalak sevginin neredeyse tümünü ver, bir tek yaşamak için olur da gider...hani gitmez ya olurda belki gider diye kendine, yaşamaya ayır azıcık bir sevmek ve gerisini emanet et ona...
Sonra O'da gitsin tamam mı ? Şimdi oldu değilmi ?
Sıfıra eriştik, yer kabuğuna eriştik değilmi şimdi ?
Elinde hiç bir yere dağıtacak, sevabına kendine gösterecek biraz bile bir sevgin kalmadı değilmi ?
Elinden gelenin en iyisini yapıyorsun gerçekten hakedene, oda acımak oluyor değilmi ?
Aferin o zaman oldun !
TEBRİK EDERİM BEN OLDUN.
0 Düşünce:
Yorum Gönder